Normandië : 70 jaar na D-Day

Woensdag 28 mei - Na het middagmaal vertrekken we richting landingsstranden in Normandië.  We houden het rustig en rijden de eerste 200 km af om te stranden in Le Crotoy, aan de baai van de Somme.  Altijd leuk om hier een paar uurtjes door te brengen... Het is immers Freddy's lievelingsstekje.
Overnachtingsplaats :Aire Municipale, Chemin des Digues, N 50.21822   E 1.63329

Donderdag 29 mei - We vertrekken richting Houlgate.  Onderweg rijden we over de spectaculaire Pont de Normandie.  Reeds vele malen deze brug genomen en toch blijft het steeds een belevenis.We opteren voor een eenvoudige camping municipal vermits we hier een drietal dagen zullen verblijven.  Na onze installatie en een kleine verkenning van de camping stappen we naar het centrum van Houlgate, reeds gekend als badstad in 1851.  Op deze link enkele sfeerbeelden van het stadje.  Mooi stadje, vooral de prachtige Normandische huizen spreken tot de verbeelding.  Het zijn pareltjes van architectuur.  Het weer: bewolkt maar toch droog.
Overnachtingsplaats : Camping municipal des Chevaliers, Chemin des Chevaliers, 
N49°17'34"  W 0°4'30" 

Vrijdag 30 mei -De zon schijnt en we nemen de fietsen.  Eerst rijden we langs de kust tot Dives-sur-Mer. Mooie badstad met overvolle jachthaven.  Op een terrasje drinken we een koffie met een mooi zicht op de bootjes.  Gezien het een verlengd weekend is, is er veel volk op de wandel. Van hieruit naar Cabourg, dat er vlak naast ligt.  Vooral bekend voor zijn mondain Grand Hotel en zijn casino.  Gezellig flaneren in de drukke winkelstraten waar jazzorkestjes de sfeer brengen. Rond drie uur fietsen we naar onze camping om nog wat van het zonnetje te profiteren.  Vanavond zullen Bbqen. 

Zaterdag 31mei - Geen zon vandaag, zwaar bewolkt maar toch droog.  We nemen de fiets en rijden naar de stad om van daaruit wat te slenteren langs de zeedijk en de aanpalende drukke straatjes.  Uit de wind en in een schraal zonnetje drinken we een aperitiefje om wat later een typische Normandische Galette te verorberen.  Nadien nog wat uitrusten op onze camping met een mooi uitzicht op de "bocages". 

Zondag 1 juni -  We verlaten Houlgate en volgen de kustweg naar onze volgende bestemming : Arromanches les Bains.  Bij het oversteken van de Pegasus Bridge worden we direct geconfronteerd met de komende festiviteiten  van 6 juni.  Honderden vlaggen van de bevrijders sieren de straten en de huizen.  Het zal een drukte van jewelste worden vermits we nu reeds vele authentieke militaire voertuigen op onze weg tegenkomen.  De chauffeurs natuurlijk ook in militaire uitrusting.  We bemerken ook dat alle overnachtingsplaatsen voor campers overbezet zijn... het zal dus komende week zoeken naar een plaatsje zijn.  Aangekomen op de CP municipal willen we tot volgende week blijven (om zeker te spelen), maar jammer genoeg moeten we op woensdagmorgen plaats ruimen... het probleem verschuift dus naar woensdag.  We zullen wel zien.  Na onze installatie slenteren we naar het centrum, waar we de drukte een beetje vermijden door een terrasje te doen met een flesje wijn, ondertussen genieten we van het lentezonnetje.  Alleszins is er genoeg bekijks : grote mensen die soldaatje spelen of hoe een gruwel geromantiseerd wordt !
Overnachtingsplaats : Camping Municipal d'Arromanches, Avenue de Verdun 

Maandag 2 juni – Is D-Day van start gegaan ?  Je zou het zeggen.  Reeds van ’s morgens vroeg worden de straten gevuld met diverse colonnes militaire voertuigen.  Alle nationaliteiten zijn aanwezig.  We zien Nederlanders, Britten, Tjechen, Oostenrijkers, Zwitsers en zelfs onze Belgen vormen een colonne.  Leuk om zien maar toch zo druk !!  Geen wonder dat op 6 juni geen normaal verkeer op de kustbaan wordt toegelaten.  Het is er nu al zo druk.  Ook in de lucht wordt er druk geoefend ...Na een paar foto’s genomen te hebben van de resten van de kunstmatige haven vleien we ons neer op een strategisch terrasje om de “troepen” te schouwen.  Echt een belevenis.  Het stadje is overrompeld met “fake” militairen.  In burgerkledij ben je nu wel de vreemde eend in de bijt. 

Dinsdag 3 juni – Deze morgen : een vervelende motregen.  We maken van de gelegenheid gebruik om een bezoek te brengen aan het landingsmuseum.  Wat een drukte en wat een chaos.  Eigenlijk zijn geld niet waard … we mogen wat chauvinistisch zijn maar “Flanders Fields” in Ieper is zoooo veel beter.  Bij het buitenkomen is het weer wat beter en vergapen we ons opnieuw aan de vele zogenaamde militairen.  Velen hebben een buikske… en waarschijnlijk hebben ook velen zelfs geen legerdienst gedaan maar kom, mooi zicht is het wel.  Geeft wel een speciale sfeer.  Het is een aan- en afrijden van alle soorten militaire voertuigen.  Eigenlijk een belevenis die je niet mag missen.  Laagvliegende jagers en helikopters herinneren er ons aan dat 6 juni aan het naderen is.  Een kluif voor de liefhebber.  Morgen rijden we verder naar Grandcamp-Maisy, daar hebben we een plaatsje gereserveerd op de camping.  Is wel nodig, want alles is “complet”. 

Woensdag 4 juni – De ganse nacht een regenbui op ons dak gehad.  Freddy haalt naar gewoonte een lekkere verse baguette en de regen houdt op …  We kramen op en rijden voor de drukte van de “militaire colonnes” langs de D 514 naar Grandcamp-Maisy.  We passeren het Amerikaans kerkhof met het Overlord museum om toch even halt te houden aan Pointe du Hoc, ter hoogte van Omaha Beach, waar vele Amerikanen sneuvelden bij het beklimmen van de falaise.  We staan even stil bij de vele bommenkraters en  bunkers en kunnen moeilijk realiseren hoe het hier 70 jaar geleden aan toe ging.  De site is zeer druk bezocht, ook een Amerikaanse compagnie parachutisten brengen een hulde aan hun landgenoten.  We zoeken nadien onze camping op en vinden er gelukkig nog een plaatsje.  We brengen een bezoekje aan het stadje, vooral bekend voor zijn oesters, die we natuurlijk even moeten proeven.  Ook hier is het af en aan rijden van authentieke militaire voertuigen… het wordt een cliché, maar alles staat in het teken van kaki.
Overnachtingsplaats : camping Le joncal,  quaie du petit nice. 

Donderdag 5 juni – Het heeft vannacht flink geregend, maar deze morgen was het zonnetje toch present.  We slenteren naar het stadje en brengen eerst een bezoekje aan de “vistrap” .  Nadien wandelen we door de bevlagde straatjes naar het gemeenteplein voor een bezoekje aan het monument van de Rangers.  Nadien langs de dijk waar we op een gezellig terrasje een café allongé nuttigen.  In de namiddag doet Freddy nog een wandeling langs de versterkte dijken naar de oesterkwekerijen aan de baie des Veys.  Vandaar langs een wegje dat door de “Marais” loopt terug naar de camping, die inmiddels weer volzet is.  Vanavond om 11 uur  worden de feestelijkheden ingezet met een vuurwerk.  Over 80 km kust wordt op 24 plaatsen synchroon vuurwerk afgestoken in herinnering van de landing.  We zijn eens benieuwd wat dat zal geven.  In ieder geval is het weertje prima. 

Vrijdag 6 juni – D- Day.  Gisteren een uniek vuurwerk gezien.  Niet alleen in Grandcamp-Maisy, maar we zagen identiek hetzelfde vuurwerk op 3 andere landingsstranden. Prachtig !  Vandaag is het herdenkingsdag.  Aan het monument worden bloemen gelegd en een hulde gebracht aan de vele slachtoffers op die bewuste dag. De festiviteiten zijn hier eerder aan de magere kant : alles is geconcentreerd rond morgen zaterdag.  De zon straalt volop, temperatuur is zomers en een terrasje met zicht op zee is alles wat we nodig hebben.  Ook ’s avonds hebben we nog volop van deze mooie zomeravond genoten.  Maar best ook : vannacht onweer en regen. 

Video

Zaterdag 7 juni – Zal de grote militaire parade hier in Grandcamp in het water vallen ?  Alles lijkt er op.  Het is zwaar bewolkt en de regen valt met bakken uit de lucht.  Wat niemand nog hoopte, wordt werkelijkheid : de zon breekt door en het is weer zomer.  We trekken naar de stad en daar komen de eerste militaire oldtimers aan.  Ze komen in colonne van Pointe du Hoc en zullen hier een aantal uren opgesteld staan zodat er kan geflitst worden.  Weeral een massa volk op de been, zelfs gewone burgers zijn uitgedost in kledij van de jaren veertig.  Een mooi schouwspel, opgeluisterd met muziek uit de oude doos (Glenn Miller, enz…) Ook in de lucht worden we vergast op enkele oldtimers, terwijl dakota’s en transportvliegtuigen regelmatig door het luchtruim klieven.  Rond 16 uur zet de karavaan van naar schatting 300 voertuigen zich in beweging om naar Isigny-sur-Mer te rijden.  Ook hier weer veel volk die de colonne uitwuift.  Een mooie ervaring, die je toch eens moet meemaken.  Zeker een aanrader !

Zondag 8 juni- Mooie zomerdag, niettemin verlaten we Grandcamp-Maissy om via Isigny-sur-Mer (gekend van de boter, camembert en de karamellen) en Ste. Marie du Mont te belanden aan Utah Beach.  Diverse monumenten, museum moeten een beeld geven van hoe het hier 70 jaar aan toe gegaan is.  Toch even een moment om bij stil te staan !  Een bezoekje aan de site is zowaar verplicht.  We rijden verder en houden halt bij de camping “Le Cormoran” bij Ravenoville Plage waar we twee dagen  zullen verblijven.  We staan aan zee met een prachtig zicht op de omringende kusten van Pointe du Hoc tot aan Barfleur.  Constant vliegen vliegers over die 15 km landinwaarts ter hoogte van St. Mère-Eglise  honderden parachutisten lossen.  Spijtig genoeg waren we steeds te laat om het schouwspel gade te slaan.  We doen nog een fietstochtje naar het dorpje Ravenoville Bourg landinwaarts.  We rijden door uitgestrekte “marais” waarvoor deze streek zo gekend is.

Overnachtingsplaats : Camping "Le Cormoran", Ravenoville Plage. 

Maandag 9 juni – Deze morgen vroeg weeral zwaar bewolkt en wat regen.  Maar geloof het of niet, rond 10 uur breekt de zon weer door en noteren we zomerse temperaturen.  We nemen de fiets om een toertje te maken langs de kust.  Het volgende dorpje is St.Marcouf, voor de kust liggen 2 onbewoonde eilandjes Iles St. Marcouf.  In Quinéville houden we halt voor een koffie.  Hier zal deze namiddag met de nodige luister ook een veteraan parachutist gehuldigd worden.  We volgen het fietspad verder tot we aan een oesterkwekerij komen waar je verse oesters met een glas wijn kan nuttigen.  Gezien het nog wat vroeg is besluiten we deze lekkernij aan ons voorbij te laten gaan.  We fietsen nog wat verder tot we aan de heuveltjes komen.  We besluiten terug te keren langs dezelfde weg, met evenwel de nodige stoppertjes voor een verfrissing.  Het is heerlijk zomers.  Rond 15 uur zijn we terug en profiteren nog wat in onze stoeltjes.  Ondertussen ebt de “landingsgekte”  stilaan weg.  Vlaggen worden binnengehaald, militaire voertuigen worden op aanhangers geladen en de reis naar huis wordt aangevat. 

Dinsdag 10 juni -  Inpakken en op naar de volgende halte Saint-Vaast-La-Hougue.  Een bekend oestermerk.  We vallen binnen in camping La Gallouette, waar we tot onze verwondering ook 13 jaar geleden zijn binnengewaaid.  We installeren ons weer in een mum van tijd en trekken de stad in.  Normandië op zijn best : robuuste bebloemde woningen en een mooie haven. We wandelen langs de promenade tot aan de vuurtoren.  Recht voor ons ligt het eiland Tatihou dat met een amfibie bereikt kan worden, zowel bij hoog als bij laag water.  Het spreekt vanzelf dat we hier de bekende oesters moeten proeven, gevolgd door een portie heerlijke mosselen in camembert saus.  Dat alles voorafgegaan door een flesje Cider Brut.  Kan het nog Normandischer ?  Nadien maakt Freddy nog een wandeling naar een Vauban fort, nl. Fort Hougue (een overblijfsel van de oorlog tegen Engeland).  Een mooie wandeling in stervorm met een prachtig zicht op de omgeving.  Later profiteren we nog tot 21 uur van het zonnetje buiten.

Overnachtingsplaats : Camping La Gallouette  

Woensdag 11 juni – Vanmorgen doen we eerst enkele nodige boodschappen en we brengen tevens een bezoek aan een plaatselijke viswinkel waar we onze “fruits de mer” voor vanavond aanschaffen : krab, roze garnalen, bulots en natuurlijk oesters.  Na een koffie vlug naar de camping om alles in de frigo te deponeren.  Het is een zalig weertje met volop zon en we nemen onze stoeltjes en enkele drankjes en vleien ons neer op de dijk met een prachtig zicht op de baai met een dominerend fort.  Het wordt stilaan eb en de oesterbanken komen boven.  Onmiddellijk rijden tientallen tractoren met aanhangers het strand op om het kostbare schelpdier te verzorgen.  Zo houden we ons een paar uurtjes bezig met het gapen naar mensen die werken.  Nadien terug naar de camping waar we in de late namiddag stilaan beginnen aan onze zeevruchtenschotel… vingers aflikken!

Donderdag 12 juni – Niets heerlijker dan opstaan met een lekker zonnetje die reeds van ’s morgens vroeg door de gordijntjes gluurt.  We pakken in voor een grote trip (!).  13 km verder naar Barfleur, aan de top van het schiereiland.  Barfleur is vooral gekend voor zijn mosselvangst.  Het seizoen begint echter maar op 16 juni.  Zoals gewoonlijk zijn we vlug opgesteld op een mooie camping met zicht op de stad en de zee.  We stappen langs de dijk naar het centrum.  Vooral oude, robuuste huisjes met kenmerkende daken.  In de haven brengen de vissers hun vangst binnen.  Vooral lekkere, grote krabben.  Na een terrasje en wat geslenter keren we terug naar de camping.  Freddy doet ’s namiddags nog een wandeling naar de vuurtoren van Gatteville op het uiterste puntje van de kaap gelegen.  Een wandeling van ongeveer een zestal km (heen en terug) langs 2 kreken en ommuurde (mooi bebloemd) velden.  Een kapelletje in de vorm van een vuurtoren is een foto waard. Nadien laten we ons nog wat in de zon bakken.  Hier is de zomer in ieder geval begonnen.

Overnachtingsplaats : Camping Municipale "La Blanche Nef", Route des Ecoles, N 49.67563   W -1.26645

Vrijdag 13 juni – Opstaan met een temperatuur buiten van 24 °.  Zijn we nu In Spanje of Normandië.  De zee is spiegelglad, geen zuchtje wind.  Na het ontbijt nemen we onze stoeltjes en wat drankvoorraad en we zoeken een mooi plekje op even buiten de camping.  We vleien ons neer en hebben een mooi zicht op Barfleur, de vuurtoren en de baai voor ons.  Opeens en heel verrassend krijgen we een dolfijnenshow gratis en voor niets.  Een 20tal dolfijnen zwemmen de baai in en springen speels op een honderdtal meter voor onze neus uit het water.  Een groep zeilleerlingen zijn even verrast als wij en applaudisseren bij deze gratis show.  Het spektakel duurt ongeveer een tiental minuten en net zoals ze gekomen zijn verdwijnen ze weer in volle zee.  Een ongelooflijk mooi spektakel.  Zullen we waarschijnlijk nooit meer meemaken.  Na de middag trekken we de stad in om een lekker visgerecht te proeven.  Nadien weer platte rust in onze stoeltjes.  Wat moet een gepensioneerde nog meer hebben?

Zaterdag 14 juni - Vanmorgen vroeg gewekt met een bulderend onweer en een serieuze stortvlaag.  Zou het al gedaan zijn met het zomers weertje?  Nee hoor, rond 11 uur komt de zon weer tevoorschijn en is het weer leuk.  Wel een frisse Noordenwind.  We rijden naar Sainte Mère Eglise waar de arme John Steele nog steeds aan de kerktoren hangt, zijn parachute in verwarring rond een kanteeltje.  Iedereen kent dit dorpje waar op 6 juni 1944 duizenden parachutisten werden gedropt.  Je bent vlug rond.  Een mooi plein, een paar straten met souvenirwinkeltjes en andere prullaria.   We besluiten een bezoek te brengen aan het museum dat vanaf 14 mei ll verrijkt is met een nieuw gedeelte.  Zeker een aanrader.  We hebben daar toch 2u30 rondgewandeld.  Zeker het nieuwe gedeelte is mooi ineengestoken.

Overnachtingsplaats : camping van Sainte Mère Eglise, Rue du 505eme Airborne 6 N49.41022 - W-1.23017 

Zondag 15 juni – Na een rustige nacht rijden we naar Carentan.  Het is bewolkt, maar het zonnetje schijnt toch af en toe.  Wel een koude wind.  Een truitje doet best deugd.  We wandelen door de stad op zoek naar de bezienswaardigheden, vermeld in het “groene” boekje. Mooie oude gebouwen (17°-19° eeuw), arcades en ruime pleinen, allen nog in het teken van de herdenkingsfeesten.  Na een koffie wandelen we nog langs de jachthaven waar we een landingsboot en een replica van Vikingboot kunnen bewonderen.  Eigenaardig toch : het verre verleden en het vorige heden naast elkaar…   Ik hou het voor bekeken en blijf op de camping in mijn stoeltje rusten, terwijl Freddy zijn fiets aflaadt en de fietsroute naast het kanaal volgt tot aan de zee (zo’n 22 km heen en terug).  Aan de pointe de Brévands heeft hij een prachtig zicht op de Baie des Veys (te vergelijken met de baai van de Somme).

Deze fietsroute geeft ook een mooie indruk van de “Marais de Contentin”. Mooi!

Overnachtingsplaats : Camping le Haut Dick, Chemin du Grand Bas Pays

Maandag 16 juni -  Onze laatste dag in Normandië.  We reizen af naar Ouistreham, op zo’n 15 km van Caen.  We vinden een camperplaats aan de haven, aan het strand.  De wijk heet Bella Riva, mooie naam niet ?  Eerst een bezoekje aan de torenbunker waar we natuurlijk weer de originele tanks en landingsvoertuigen kunnen bewonderen.  Nadien wandelen we langs het strand en de duinen naar het casino.  Na een koffie, hoe kan het ook anders, dweilen we de winkelstraat af om uiteindelijk terug aan de camperplaats te komen.  Na een half uurtje break laden we de fietsen af en rijden langs het mooie fietspad naar Lion-sur-Mer, een vijftal km verder.  Onderweg bewonderen we de mooie Normandische villa’s, velen daterend van de vorige eeuw.  De wind waait pal uit zee en die is dan ook nogal onstuimig.   Gelukkig altijd zijwaarts, zodat we er niet al te veel hinder van hebben.  Ik wil wat platte rust maar Freddy fietst vanuit Ouistreham langs het kanaal van de Orne naar de Pegasus Bridge.  Gekend als het eerste stukje Frankrijk dat op 5 juni 1944 om 23 uur werd bevrijd.  Ook hier weer de gekende drukte en natuurlijk de souvenirwinkeltjes die niet kunnen ontbreken.  ’s Avonds gaan we als afsluiter nog eens lekker uit eten.  Weer een geslaagde vakantie.

Overnachtingsplaats : Aire municipale, Boulevard Maritime, N 49.28716   W -0.24968

Dinsdag 17 juni – Naar huis… spijtig.

 

Foto's